تری ایگلتون، ۱۹۴۳؛ منتقد ادبی و فیلسفوف انگلیسی. شاگرد ریموند ویلیامز منتقد ادبی مارکسیست بود. کار خود را با مطالعه ادبیات قرون ۱۹ و ۲۰ آغاز کرد و سپس پیرو نظریه‌ی ادبی مارکسیستی ویلیامز شد. در دهه‌ی ۱۹۶۰ به گروه کاتولیک چپ‌گرای اسلنت پیوست. از روانکاوی نیز تاثیر پذیرفت و مبلغ کار ژیژک در بریتانیا شد. پرآوازه‌ترین کار ایگلتون کتاب درآمدی بر نظریه‌ی ادبی (۱۹۸۳)  است که تاریخ مطالعه درباره‌ی متن را از رمانتیک‌های قرن ۱۹ تا پست‌مدرنیست‌های چند دهه‌ی اخیر دربرمی‌گیرد. او در اثری به نام بعد از نظریه‌ (۲۰۰۴) نظریه‌ی فرهنگی و ادبی معاصر را که معتقد است از مسیر اصلی خود منحرف شده، به محاکمه کشیده‌است. او انکار قطعیت را برنمی‌تابد و به وجود آن اعتقاد دارد. هرکس در بدنی می‌زید که نه می‌تواند مالکش شود، چون برای داشتن‌اش کاری نکرده‌است، و نه می‌تواند نابودش کند، مگر با خودکشی؛ پس بدن ما و مرگ آن قطعیتی است که انسان می تواند اعمال خود را حول آن متمرکز کند. از دیگر آثار اوست:

به سوی خداشناسی چپ نو؛ زبان بدن (۱۹۷۰)

مارکسیسم و نقد ادبی (۱۹۷۶)

کارکرد نقد (۱۹۸۴)

اوهام پست‌مدرنیسم (۱۹۹۶)

مفهوم فرهنگ (۲۰۰۰)

معنای زندگی (۲۰۰۷)

(دانش‌گستر)