به باور دلوز، امر واقعِ مدرن آن است که ما دیگر به این جهان هیچ باوری نداریم. ما حتی به رخدادهایی که برای‌مان حادث می‌شوند، رخدادهایی نظیر عشق و مرگ، نیز باور نداریم؛ گویی آن‌ها صرفاً به‌طرزی نیم‌بند به ما مربوط‌‌ اند. پیوند میان انسان و جهان گسسته شده. از حالا به بعد این پیوند باید به ابژه‌ی باور بدل شود: امر ناممکنی که صرفاً می‌تواند درچارچوب یک ایمان و باور احیا شود… سینما نباید جهان را به فیلم بدل کند؛ بلکه باید باور به این جهان را به فیلم بدل کند، یعنی تنها پیوند ما را… پیوندی که باور ما به این جهان را احیا می‌کند ــ این است قدرت سینمای مدرن.